Jac: Hier heb ik een mooie vraag van Steven Rijsdijk, producent van coöperatieve bordspellen. Dat zijn bordspellen waarbij je niet tegen elkaar speelt om van elkaar te winnen, maar met elkaar speelt om een gemeenschappelijk doel te bereiken, een gemeenschappelijke intentie te vervullen.

Faizah: Wat leuk. In mijn tijd zijn hele scholen gepasseerd op dat idee. En zomerkampen. Kinderen leren samen te werken om iets gezamenlijks te bereiken. Wat is zijn vraag?

Jac: Hij vraagt: "Je zegt dat jullie werken vanuit liefde voor je werk en vanuit liefde voor de samenleving als geheel. Hoe kunnen we elkaar helpen om onze liefde voor de samenleving als geheel te vergroten?”

Faizah: Hoe kunnen we elkaar helpen om onze liefde voor de samenleving als geheel te vergroten? Poeh… Hoe kunnen we elkaar helpen? Mmm… Ik voel hier een onderliggende pijn of tragiek, ik weet niet. Maar je kunt elkaar in deze kwestie eigenlijk niet helpen. Ja, je zou elkaar kunnen stimuleren om dat te doen waar je van houdt. Je zou elkaar kunnen bevragen op wat je behoeften zijn, wat je zou willen. En ruimte maken voor elkaar om te doen wat je wilt. Hoe meer je doet wat je wil, echt helemaal vanuit het diepste van je wezen wilt, hoe meer de liefde gaat stromen. Werkelijk zelf-loos, onzelfzuchtig, doen wat je wilt, kan alleen maar vanuit liefde voor de dingen die je doet, die je tot stand wilt brengen. En dat kan ‘alleen maar’ voor het geheel. Dus de liefde voor het geheel gaat dan ook stromen, het geheel waar jij jouw bijdrage aan levert. Je kunt elkaar daarin nauwelijks helpen. Behalve dan elkaar stimuleren dus. Je zou ook elkaar ook kunnen helpen door steeds gedetailleerder toekomstvoorstellingen te creëren, vanuit de levende idee van de samenleving. En jouw concrete rol daarin. Liefde gaat stromen als je je verbeeldingskracht gebruikt. Tegelijkertijd is leven en werken vanuit liefde en vertrouwen een geheel individueel te nemen besluit. Je hebt daar je eigen weg in te vinden. Alleen jij zelf kunt besluiten om te leven vanuit liefde voor het leven.”